Canada 2001

In 2001 hebben mijn neef(Frans) en ik een reis geboekt uit de Arke folder 2001 genaamd Canadiana. Een rondreis door Oost- en West-Canada van 25 dagen. Langs onder andere: Toronto, Kingston, Montreal, Quebec City, Ottawa, Midland, Niagara Falls, nog meer Toronto, Calgary, Banff, Jasper, Kamloops (sunpeaks), Whistler, Victoria en Vancouver.
Vertrek is op 10 september 2001.

Dag 1 Rotterdam-Schiphol-Toronto. (10-9-2001)

Vandaag vliegen we met KLM van Schiphol naar Toronto. Vanwege de harde wind in Nederland vertrekken we met 40 minuten vertraging.
We hadden blijkbaar te vroeg ingecheckt want we zaten bijna helemaal voorin op de derde rij.
Na acht uur vliegen kwamen we aan in Toronto.

Met een taxi gaan we naar het Delta Chelsea Inn.
Na aankomst in het hotel melden we ons bij Jonview bali (de locale tour operator). Hier ontmoren we de reisleider en een deel van de groep.
Ons reisgezelschap bestaat uit 51 personen (Nederlanders, Belgen, Engelsen, Ieren en 1 Duitse).
De reisleiding is in handen van Paul Berkhuyzen, Deze is van oorsprong Canadees, maar heeft enkele jaren in Nederland(Den Haag) gewoond.

Dag 2 Toronto (11-9-2001)

Vandaag vroeg opgestaan en begonnen aan een kennismakingsontbijt met de hele groep.

Om 9:00 uur begint de stadstour door toronto. we gaan eerst naar de CN-Tower. Boven in de toren hebben we een prachtig uitzicht over toronto, het is heel helder en je kunt ontzettend ver kijken.

Even later vervolgen we de rondrit. In de bus en tijdens de korte wandelingetjes door Toronto was New York het gespreksonderwerp.
Tijdens de rondrit hebben we onder andere het Ontario Government buidling gezien en een wandeling door China town gemaakt.
In verband met de gebeurtenissen in New York is een deel van onze rondrit afgebroken omdat alle hoge kantoorpanden in de binnenstad van Toronto leeg. Iedereen in een hoog gebouw had van zijn of haar baas de keuze gekregen om naar huis te gaan of te blijven maar op straat zag het eruit dat iedereen naar huis ging.

Om 12:00 uur was de rondrit afgelopen en we gingen naar onze hotel kamer om CNN te kijken. (wat was er gebeurt?). een uurtje later hebben we eerst naar huis gebeld en hebben daarna door Toronto gelopen. Eerst naar het Eaton Centre (groot winkelcentrum 300+ Winkels) maar de meeste winkels waren gesloten of gingen sluiten.
Aangezien wij wel trek hadden zijn we opzoek gegaan naar een food-court. 5 minuten nadat we onze bestelling hadden gekregen ging hij dicht. Daar er voor deze dag niets meer op het programma stond, zijn Frans en ik naar Lake Ontario gelopen en langs de kade, door diverse straten weer terug. Op de terugweg naar het hotel kregen we verscheidene special editions van kranten aangereikt.

Toen we om 17:00 weer terug kwamen in onze kamer gelijk weer CNN en City-TV gekeken.
2 uur later lopen we weer dor de stad, alleen nu naar het noorden.
Om 20:00 zijn we weer terug in het hotel en eten in het zelfbedieningsrestaurant.
Na het eten ze we weer naar onze kamer gegaan en hebben de rest van de avond TV gekeken.

Dag 3 Toronto-Kingston (12-9-2001)

we zijn vanmorgen om 7:00 opgestaan.
Om 8:00 maken we kennis met Axel, onze buschauffeur voor de komende 2 weken.
Het weer is schitterend en de lucht is heel helder. Na 3 kwartier rijden zijn we nog steeds in toronto en tussen de flatgebouwen door zien we nog steeds het centrum.

Na zo’n 4 uur rijden arriveren we in Kingston. We zijn te vroeg voor het hotel, dus wandelen we wat in de buurt.
Om 13:50 stappen we weer in de bus en vertrekken voor een rit van 10 minuten naar Fort Henry.
We krijgen een rondleiding door het fort wat is gebouwd ter verdediging tegen de Amerikanen. Ze zijn er toen echter nooit geweest.
Het verschil tussen soldaat en officier was hier heel groot, Had je geld, dan kocht je een rang.
Een soldaat woonde met 10 gezinnen in 1 kamer. Een officier had zo’n zelfde kamer voor zich alleen. Hoe hoger de rang, hoe luxer de kamer.
Na een uitgebreide rondleiding door en over het fort, gaan we weer met de bus terug richting hotel.

vlakbij het hotel ligt een rondvaart boot. Hiermee maken we een 2 uur durende tocht over Lake Ontario.
De rondvaart brengt on langs enkele van de 1000 Eilanden (Canadeese definitie van een eiland: 365 dagen per jaar boven water en 1 levende boom, 1864 eilanden).
17:30 Terugkomst in de haven, we frissen ons wat op, op onze kamer en rond 19:00 gaan we wat wandelen. We hebben pizza gegeten en wat boodschappen gedaan. Na terugkomst bij het hotel hebben we vanwege de warmte nog 1,5 uur op het balkon gezeten.

Dag 4 Kingston-Montreal (13-9-2001)

Vandaag weer heel vroeg opgestaan, al om 7:15 moesten we onze koffers buiten zetten.
Het weer is een stuk minder dan gisteren maar we gaan het vandaag toch in een korte broek proberen.
Om 8:15 vertrekken we vanaf het hotel in Kingston richting Montreal, een busrit van ongeveer 300 kilometer.
we rijden over een B-weg langs een zwaar bewaakte en drukke Amerikaanse grenspost naar Upper Canada Village.

Upper Canada Village is het openlucht museum van Canada, het in 1961 gebouwde dorpje weerspiegeld het leven in Canada zoals het rond 1800 geweest zou zijn.
Er staan allerlei oude gebouwen. De gebouwen zijn nagemaakt of vanuit heel oost Canada hierheen getransporteerd.

13:30 vertrek richting Montreal. 15:00 Aankomst bij hotel. De koffers worden uitgeladen en we gaan gelijk verder een voor een stadstour.
we brengen een bezoek aan Underground City Montreal. een ondergronds centrum met 1.200 winkels, 87 bioscopen en 3 metrostations.
Een groot deel van de inwoners van Montreal gaan ‘s-winters door deze gangen naar het werk en weer naar huis (het kan buiten in de winter -40 graden worden).
In het ondergrondse centrum staat een grote fontein die ze met kerst omtoveren tot kerstboom.
Ook brengen we een bezoek aan de Notre Dame van Montreal.
Weer in de bus rijden we verder, deels over het circuit (Waar Axel zich uitleeft) en brengen we tot slot van onze rondleiding nog een bezoek aan het terrein van Expo 1967, alwaar we een schitterend uitzicht hebben op de skyline van Montreal.
Tijdens de rit naar het hotel werd het idee geopperd om met z’n allen uit eten te gaan, Paul wist wel een leuk restaurant.

Een uur later gingen we naar een leuk restaurant, je mocht er zelf je eigen drank meenemen. Om 21:00 reed Axel de bus weer voor, voor een ritje naar Lovers point op Mont Royal voor een kijkje over Nachtelijk Montreal. Na een half uurtje reden we weer naar het hotel.

Dag 5 Montreal-Quebec (14-9-2001)

Vandaag weer vroeg opgestaan, we hadden de ochtend om vrij te besteden en dus zijn we een stuk gaan lopen. We besloten om in downtown Montreal een internet café op te zoeken en hebben daar een bericht naar huis gestuurd. Het bleek verder dat we te vroeg waren want de winkels waren nog dicht (gingen om 10:00 open). Om 10:45 waren we weer terug bij het hotel om de koffers te pakken en uit te checken.

Na enig oponthoud vanwege een ontbrekende koffer reden we om 11:15 weg bij het hotel. We rijden richting Quebec City, maar voor we Montreal verlaten hebben we nog een fotostop bij het Olympisch Stadion.

Na z’n 110 kilometer komen we aan bij het plaatste Cap Du Madeleine, we lunchen hier bij een kerk met de gebruikelijke naam: Notre Dame. Na de Lunch hadden we nog even de tijd om de kerk en de bijbehorende tuin te bezichtigen. In de tuin stonden meters hoge beelden die het complete verhaal van Jezus vertellen.

Vanaf hier zijn we 140 kilometer binnendoor gereden over lange rechte wegen maar Quebec city.
Om 16:30 komen we aan. Het hotel ligt prachtig in het bijna middeleeuws aandoende centrum van Quebec city in het ommuurde gedeelte.
Het uitzicht vanuit de hotelkamer is niks (10m), maar 1 straat verder op is het uitzicht schitterend.
Wachtend op de koffers hebben we wat gedronken in de bar van het hotel. Rond 17:30 door Quebec city gelopen, over de promenade naar de stadsmuur, 310 treden trap op). Om de Citadel heen weer terug naar het hotel en daar vandaan verder gelopen om iets te eten.
Om 20:00 een Italiaans restaurantje gevonden waar we lekker gegeten hebben. als toetje bestelde ik een Volcan de Brownies(death by brownie volcano), naar later bleek een hele grote coupe met roomijs (halve liter), slagroom en brownies, aan de buitenkant was het glas versierd met chocolade en nootjes.
De keuze van het restaurant was moeilijk, bijna elke deur in het centrum is een restaurant en voor elke deur staat ook wel iemand om je naar binnen te lokken. Na het eten zijn we weer naar het hotel gelopen om nog wat tv te kijken.

Dag 6 Quebec (15-9-2001)

Om 7:30 opgestaan.
9:00 Begin stadstour door Quebec city. De enige nog ommuurde stad van Noord Amerika.
We slapen in het oudste hotel van Canada. Het Clarendon hotel.

We rijden met de bus naar het hoogste punt van de muur en krijgen uitleg over Battle fields park.

We rijden naar beneden waar we te voet door het oude gedeelte van Quebec City lopen.
Als we vanaf het plein naar boven kijken zien we Chateau Frontenac in alle eer en glorie
We zien hier een gebouw met een mooie muurschildering. Op de muur staat een plaatje van het leven in Quebec, met daarin enkele belangrijke figuren uit de geschiedenis en wat nieuwe stedelingen. De gebouwen zijn de eerste stenen gebouwen van Quebec city.
Uiteraard vinden we hier ook een Notre Dame.

10:30 Einde stadstour en begin van de reis naar het dorp Sante Anne de Beaupre. Hier staat een van de mooiste kathedralen van het land. Het dorp ligt 32 kilometer vanaf Quebec City en is een bedevaartoord.

Via de MontMorency watervallen (de hoogste van Canada) zijn we terug gereden naar het hotel.

14:25 Terugkomst bij het hotel en begin stadswandeling. We besluiten om de hele stadsmuur rond te lopen en een groot deel binnen de muur.

Na zo’n 3 uur wandelen zijn we weer terug bij het hotel, tijd om boodschappen te doen voor het ontbijt en voor in de bus.
18:30 het hotel uit om te eten, de selectie criteria voor het restaurant van die avond waren 1: het moest een Franse naam hebben. 2: Er moest een mooie vrouw bij de deur staan en 3: Er moest steak op het menu staan.

Na het eten nog even over de boulevard gelopen, het was er vrij druk.
Rond 22 uur komen we weer aan bij het hotel.

Dag 7 Quebec City – Ottawa (16-9-2001)

7.00 Opgestaan.
7.15 Koffers buiten de kamer gezet.
8.00 Nog even naar de boulevard gelopen.
8.30 Opweg naar Ottawa. Onderweg naar een video over Canada gekeken en daarna nog een eerlijkheidsspelletje gespeeld.
12.30 Aangekomen bij de Sucrerie de la Montage, een Esdoornsuiker fabriek.
We kregen hier een korte uitleg over het maken van esdoorn-siroop door de eigenaar, die er uit zag als de kerstman. Ook hebben we hier een lunch gekregen. De lunch welke bestond uit Mapple syrop soep, siroop op brood en siroop over de pannenkoek, werd muzikaal omlijst door live muziek.

Voor 1 liter siroop is 40 liter sap van de Esdoorn nodig.

14.15 Verder naar Ottawa. 1,5 uur rijden.
16.00 Aankomst in Ottawa en eerste deel van de rondrit.
16.30 Aankomst bij hotel. Hier worden de koffer uit geladen en is er tijd voor een sanitaire stop.
16.45 Vervolg van de rondrit.

18.00 Aankomst bij het hotel, eerst een drankje in de lobby en daarna naar de kamer. We hebben een luxe kamer met keuken.
19.00 We verlaten het hotel en lopen langs de Ottawa rivier. Onderweg komen we eekhorens en een bever tegen. We lopen verder langs de sluizen en weer terug naar het hotel.
Na een korte stop weer naar buiten, gepint en gegeten bij McDonalds. Daarna lopen we een stukje langs het Rideau-kanaal en langs de Rivier weer terug naar het hotel.
21.45. Na terugkomst bij het hotel hebben we nog even zitten internetten in de lobby.

Dag 8 Ottawa (17-9-2001)

8.45 Naar huis gebeld.
9.15 Met de hele groep zijn we voor een rondleiding lopend naar de parlementsgebouwen gegaan. Het was de eerste dag na een vakantie, en ook de eerste zitting na 11 september, dus de beveiliging was erg streng, om die reden hebben we dan ook alleen maar de oude bibliotheek gezien.
10.40 Na de rondleiding gaan we met bijna de gehele groep een fietstocht maken.
Onderweg naar de fietsen verhuurder lopen we over de sluizen van het Rideau-kanaal.
We vormen hiermee de eerste georganiseerde(Jonview) fietstocht door Ottawa.
Omdat we hier geen van allen echt bekent zijn met de verkeersregels rijden over het voetpad.
We rijden eerst langs de Amerikaanse ambassade, waar een ware bloemenzee het gebouw omrand, ook hier staan bewakers open en bloot met machine pistolen, en staan er politie auto’s op de straat.
Hierna fietsen we verder naar de watervallen van het Rideau-kanaal. We hebben hier een klein kodak moment(halve sigaret)
Daarna rijden we verder door de ambassadeurswijk en door de tuin van de gouverneur-generaal van Canada (de vervanger van de koningin van Engeland die het officiële staatshoofd van Canada is.).
Verder gefietst om langs het water in een restaurant op een ponton nog wat te drinken.
Om 13.00 uur hebben we de fietsen weer ingeleverd en gaat ieder zijnsweg.

We hadden de vorige dag besloten om een museum te gaan bezoeken, alleen door het nog steeds perfecte weer zien we hier vanaf en besluiten we te gaan wandelen.
We lopen langs een heleboel mooie gebouwen en uitkijkpunten onderweg nemen we een broodje bij Subways in de Bywardmarket.

Om 17.00 uur komen we weer in het hotel terug, op de kamer wat gedronken en de krant gelezen.
Rond 19.30 krijgen we honger en gaan we naar buiten.
We weten niet goed wat we moeten eten, maar wel dat het geen chique restaurant wordt.
Ottawa is een echte werkstad. Na 18:00 is iedereen naar huis en alle winkels zijn dicht.
We lopen en lopen en uiteindelijk komen we toch weer in de Bywardmarket terecht en daar zien we in een winkelcentrum een foodcourt zitten (een foodcourt is een verzameling eetgelegenheden met een gemeenschappelijke zitruimte.).
Na het eten lopen we nog even door het winkelcentrum en daarna terug naar het hotel.
Om 22.00 uur nog even ge-internet.

Dag 9 Ottawa – Midland (18-9-2001)

6.30 Opgestaan en om 7.00 uur de koffers buiten gezet.
7.30 het is weer lekker weer en we gaan al vroeg naar de bus toe.
Buiten hebben we met Paul nog even op een bankje gezeten om te klappen voor alle mooie vrouwen die het hotel binnen gingen.

8.15 Vertrekken met de bus vanaf het hotel voor een rut die ons naar Midland (hier)zal brengen.
10.00 We stoppen in Renfrew(hier) voor koffie en iets lekkers.
10.30 Het is stil op de weg en het is zachtjes gaan regenen.

Axel rijdt ons vandaag door het Algonquin park.
Om 11.30 stoppen we bij een houthakkers museum(hier). In het buitenmuseum wordt de geschiedenis van de houtkap vertelt. Er staan ook nog een paar gebouwen uit die tijd.
In één van de hutten kunnen we lunchen en daar dragen we de door Paul en Axel gekochte voorraad heen.
We hebben even de gelegenheid om door het park heen te lopen en om 12.00 uur weer bij de blokhut te verschijnen voor het eten.

Axel en Paul hebben uitstekend hun best gedaan en een uitgebreide lunch verzorgd.

Midland schijnt alleen een tussenstop te zijn, er is niets te doen, dus Paul heeft geen haast er te komen.
Na het eten rijden we een klein stukje verder naar het visitor-centre van het Algonquin park (7000km2, zo groot als Zwitserland).

Er is hier een klein museum waar we de dieren fotograferen die in dit park voorkomen.

Na weer een korte rit stoppen we om een hike van 800 meter te maken naar een prachtig uitkijkpunt.

En omdat iederen de Montmorency-watervallen mooi vond, stoppen we ook nog bij de Raggedfalls, die dan wel niet zo hoog is maar wel erg mooi.

Om 19.00 komen we aan bij het hotel. We hebben nog geen honger dus we besluiten om het dorp te gaan verkennen.
We lopen over de enige straat naar de haven en op de terugweg doen we wat boodschappen voor de volgende dag.
Terug in het hotel zijn we tot de ontdekking gekomen dat Paul gelijk had. Er is in Midland inderdaad niets te doen, de meeste winkels zijn al dicht, en zelfs de bioscoop staat te koop.
20.30 Met flinke honger lopen we naar het restaurant van het hotel.
Om 22.00 uur zijn we langs het zwemband van het hotel naar onze kamer gelopen.

Dag 10 Midland – Niagara Falls (19-9-2001)

7.30 opgestaan en om 8.00 koffers buiten gezet.

Om 9.15 vertrekken we vanaf het hotel om een bezoek te brengen aan St.Marie Among the Hurons.
Er is niet veel tijd want we hebben haast. De groep wordt in tweeën gesplits en we volgen een gids die ons de geschiedenis van deze nederzetting vertelt.
We komen wel te weten dat dit de plaats is waar een groep Fransen tussen de indianen heeft gewoond ten einde ze te bekeren tot het, in hun ogen, enige ware geloof.
Hoewel het niet de bedoeling van de Fransen was kostte dit bijna alle Huronen het leven. Dit door de ziektes die de fransen onbewust meebrachten en waar het imuunsysteem van de indianen niet op was berekend.

Om 11.15 verlaten we het park en rijden we naar Barrie.
Om 12.00 komen we daar aan. We eten bij Subways, daarna nog even door het winkelcentrum heen gelopen en om 12.45 weer weg.
Om 15.15 Rijden we Niagara Falls binnen. We rijden meteen naar de watervallen en als we een eerste blik kunnen werpen echoën de oohs en aahs door de bus heen.
Paul reageert verbaasd “Vinden jullie dit mooi?” vraagt hij. “Dit zijn de Amerikaanse watervallen, niet meer dan een lek in de rivier.

Vervolgens rijden we iets verder en dan wijst hij ons op het echte wereldwonder aan de Canadeese kant. De Canadeese Horseshoe-falls zijn zeer indrukwekkend.

Eigenlijk zouden we pas de volgens de dag met de Maid of the Myst gaan varen, maar Paul vond het beter om het nu al te doen. We waren nu toch al nat van de regen en hadden we morgen wat meer tijd voor andere dingen.
We gaan met de lift naar beneden en daarvandaan lopen we naar de boot. Het is hier moeilijk om foto’s te maken. Bij de Amerikaanse gaat het nog, maar bij de Canadese stort het water bijna op de boot en worden we ondanks de regenjas erg nat.
Met al dat opspattende water kon je ook niet veel meer zien. Maar de belevenis is prachtig.

Na de Rondvaart nog even langs de watervallen over de boulevard gelopen.

16.30 Waren we weer terug bij de bus en na een korte rondrit komen we om 17.00 aan bij het hotel.
om 17.15 gaan we een stukje lopen. Het is zeer vochtig buiten maar we betwijfelen of het regen is.
Door de gebeurtenissen van 11 september is het erg stil in Niagara. Het lijkt bijna op een spookstad.
Om 18.00 uur zaten we in het Imax-theater, waar een film over de geschiedenis van de Niagara-falls draaide. Na afloop pizza gegeten en daar kwamen we Paul en Axel tegen, die maakten de meiden achter de toonbank helemaal gek met hun rare bestellingen, Poolse accent en vele vragen. Na het eten zijn we door de ‘regen’ naar de watervallen gelopen. Door de harde wind waaide het opspattende water van de watervallen hoog over de stad. De attractie, die je vlak naast en achter de watervallen moet brengen, is gesloten. Dus lopen we terug naar de Skylon tower, waar je een prachtig uitzicht hebt op de met wisselende kleuren verlichte watervallen. Vanaf deze hoogte zagen we het water over de stad razen.
21.30 Zijn we terug naar beneden gegaan en terug naar het hotel gelopen.
Op de hotel kamer aan gekomen nog wat tv gekeken.

Dag 11 Niagara Falls – Toronto (20-9-2001)

7.30 Opgestaan.
We vertrekken later op de dag pas naar onze volgende bestemming en hebben dus tijd zat om nog eens naar de watervallen te lopen.
Het was heel mooi weer geworden dus nu kon ik de fotocamera wel meenemen.

We zijn eerst naar het terrein van het Imax theater genomen en via de Skylon tower naar de watervallen.

Via een grote maar vooral toch wel stille amusementsstraat terug naar het hotel gelopen.

10.00 We vertrekken van Niagara op weg naar Toronto. Onder weg hebben we verscheidene kodakmomenten met uitzicht op de Niagara-rivier.

Rond 12.00 stoppen we bij een winkel en kopen wat broodjes voor de lunch. Een paar minuten later al rijden we Niagara on the lake binnen. We krijgen eerst een korte rondrit en dan parkeert Axel de bus net buiten het stadje.
We lopen naar de monding waar de Niagara rivier het Ontario meer instroomt en gebruiken hier onze lunch. Na het eten lopen we langs het water naar fort George.

Bij het, houten, fort aangekomen lezen we dat het al meerdere keren door het Amerikaanse, stenen, fort is gebombardeerd. We lopen een stuk om het fort heen en daarna weer terug naar de bus.

Als we net Niagara on the Lake uit zijn zien we heel in de verte (100km) de contouren van Toronto.
Om 16.00 uur komen we aan bij het hotel en gaan meteen weer op pad. We lopen door het Eaton’s winkelcentrum waar het, nu de winkels open zijn, vrij druk is. We halen een milkshake en lopen terug naar het hotel, het is ondertussen gaan regenen.
Om 18.00 uur gaan we allemaal de bus weer in voor het afscheidsdiner.
Het eerste deel van de reis zit erop. Van de 51 reisgenoten gaan er maar 8 verder. De tafel waar we aanzaten was gezellig en het eten was lekker. Jammer alleen dat er veel kleinere tafeltjes waren neergezet en niet een paar lange tafels zodat we allemaal bij elkaar konden zitten.
20.45 Weer bij het hotel. Paul houdt in de bus nog een toespraak waarin hij iedereeen bedankte omdat er geen problemen waren geweest en iedereen aardig tegen elkaar was. Hij nodigde ons ook uit om wat te drinken op de 27e verdieping van het hotel.
Bij het uitstappen van de bus namen we afscheid van Axel, een andere chauffeur brengt ons morgen naar het vliegveld.
Boven was iedereen present en het werd heel gezellig. We moeten de volgende dag al om 5.30 opstaan dus we maken het niet zo laat, na van iedereen afscheid genomen te hebben gingen we om 22.30 naar de kamer.
We konden echter de slaap niet vatten dus hebben we toch maar de tv aan gezet. Dit was onze laatste nacht aan de oostkust van Canada.
Voor veel mensen zit de vakantie er nu op. Wij zijn nu gelukkig nog maar op de helft van onze vakantie.
Om 0.00 uur hebben we de TV toch maar weer uit gedaan om te proberen om te slapen.

Dag 12 Toronto – Calgary (21-9-2001)

5.30 Op gestaan en om 6.15 stonden we met onze koffers bij de bus.

Om 7.00 kwamen we aan op het vliegveld. Het inchecken gaat vrij snel. Alles wat niet direct nodig was hadden we in onze koffers gedaan, alleen elektrische apparaten moesten we uit onze koffers halen en in onze handbagage meenemen (ze wisten zelf niet waarom).
Langs de douane zijn we ook vrij snel, na een chocomel en een donut genuttigd te hebben lopen we naar de gate waar het vliegtuig om 9.10 zou vertrekken.
Iets voor 9 uur komt het bericht dat het vliegtuig dat wij zouden moeten hebben door onderhoudswerkzaamheden niet zou vliegen en dat er een ander vliegtuig zou komen. Ook vertelden ze erbij dat er, gezien het andere type vliegtuig, een andere piloot moest komen, maar die was nog in Montreal. Met als gevolg 2 uur vertraging.
We hebben 2 uur lang op een stoeltje gezeten met de gedachten dat we voor niets zo vroeg op zijn gestaan.
Om 10.50 begint het boarden. We zitten eerst niet naast elkaar, maar omdat dit vliegtuig een stuk groter is en er minder mensen durven te vliegen zijn er 150 lege stoelen. Dus konden we toch bij elkaar gaan zitten.
De vlucht duurt 3 uur en 40 minuten en heeft 2 uur tijdsverschil.

Om 13.20 uur plaatselijke tijd landen we in Calgary. Daar staat ook een oudere vrouw op ons te wachten. Zij is de tourleidster van de andere groep, maar begeleid ons naar de stad en het hotel. Wij prijzen ons allemaal gelukkig dat wij niet met haar mee hoeven want het is een vreselijk zeurderig mens. Paul krijgt zelfs bijna ruzie met haar.
Twee duitsers die met ons mee waren gevlogen zijn zichtbaar minder gelukkig. Zij krijgen haar namelijk een aantal dagen wel als gids.
14.30 Aankomst Delta hotel Calgary.

Aangezien het weer prachtig is verlaten we meteen het hotel. We lopen dwars door de stad en komen uiteindelijk bij een prachtig uitkijkpunt terecht.

Om 17.15 zijn we weer terug in het hotel. Twee uur later gaan we de stad weer in om wat te eten in een foodcourt.
Na een flinke omzwerving, we dachten even verdwaald te zijn maar we bleken nog 1 block verder te moeten lopen, kwamen we weer terug in het hotel.
Om 22.00 uur naar bed.

Dag 13 Calgary – Banff (22-9-2001)

Om 8.00 opgestaan. De lucht is weer staal blauw. Weer een mooie dag.

Om 9.00 naar beneden en uitgecheckt.
Om 9.30 vertrokken we voor een korte rit door Calgary. We gingen eerst langs het Olympic Plaza, waar in 1988 de medailles werden uitgereikt.

Daarna zijn we naar de Olympic Oval gegaan. Voor Nederlanders is dit de enige interessante plek tijdens de winterspelen, want hier werd het schaatsen gehouden(Yvonne van Gennip won 3 gouden medailles).

We mochten binnen kijken hoe er door een aantal schaatsers getraint werd. In het midden waren ukkies aan het ijshockeyen en reden de shorttrackers hun snelle rondjes.
Weer in de bus en naar de plaats waar het skispringen, bobsleeën en langlaufen werd gehouden. Ook daar weer rond gelopen. Omdat we niet bij het schansspringen konden komen vanwege een mountainbike-wedstrijd, liepen we naar de Bobsleebaan.

Hierna de autoweg naar Banff. Al snel doemen de eerste bergen op. Bij Canmore rijden we de autoweg af en een heel eind de berg op om foto’s te maken van het dal.

Om 14.00 Rijden we in Banff. Eerst de koffers bij het hotel gedumpt en daarna een stadstour gehad.

Om 15.30 weer terug bij het hotel. Wij lopen onmiddellijk het hotel weer uit.
We lopen over de druke winkelstraat…

…langs de rivier…

…naar het Banff Springhotel.

Dit hotel is één van de hotels die zijn gebouwd door de C.P.R. (de canadeese spoorwegen).
Teruggelopen via de watervallen en daar nog even in het zonnetje gezeten..
Om 17.45 terug in het hotel.

19.45 We verlaten het onze kamer om te gaan eten. We zijn die avond uitgebreid uit eten gegaan. We hadden al voor de vakantie was begonnen besloten om in Banff uitgebreidt te gaan eten.
We hadden Paul gevraagd of hij een geschikt restaurant wist voor deze gelegenheid. Hij raadde ons “The Caboose” aan. Dit is een restaurant dat in een oud treinstation gevestigd is, het is ook helemaal in die stijl ingericht.
Leuke bijkomstigheid was dat om het half uur een trein zo vlak langs het restaurant raasde dat het bier op onze tafel stond te schudden.

Om 22.00 vertrekken we weer naar het hotel.

Dag 14 Banff (23-9-2001)

7.30 Opgestaan.
8.00 Welkomstontbijt in het restaurant van het hotel. Een heel prettig begin van de dag want ze draaiden 5 nummers van U2.

9.00 We verlaten het hotel en rijden naar Johnston Canyon.
Onderweg stopt de bus langs de snelweg om een Wapiti te zien eten.

Als we er aankomen krijgen we van Paul een uurtje de tijd om langs het riviertje dat door een diepe kloof loopt te hiken.

We gaan verder naar Lake Moraine.

Ontzettend mooi om te zien hoe hier de hoge pieken van de bergen in het meer weerkaatsen als in een spiegel.

We gaan weer verder naar Lake Loise.
Ook hier een prachtig meer met een groot en mooi hotel. Ook dit hotel is er weer eentje neergezet door de C.P.R.

Nadat we een foto van onszelf voor het meer hebben laten nemen lopen we langs het meer naar de andere kant.
We lopen steeds verder totdat we bij de monding van het riviertje uitkomen.

Na hier wat rondgelopen te hebben komen we tot de ontdekking dat we ons in de afstand vergist hebben en we erg snel terug zullen moeten lopen om de bus te halen.
We zijn precies optijd bij de bus, maar de lunch schiet erbij in.

Na dit uitstapje rijden we terug naar ons hotel in Banff.
Hier worden we om 14.30 opgehaald door een busje voor een helikoptervlucht vanuit Canmore.
We krijgen een korte instructiefilm en daarna gaan we de lucht in. Omdat twee mensen voor hem het niet aandurven stapt Frans voorin naast de pilote. We vliegen, al fotograferend, vlak boven de bergtoppen. Het uitzicht is ronduit schitterend en de tocht is natuurlijk veel te kort.

Om 16.45 worden we door het busje afgezet bij de kabelbaan van Sulpher Mountain.

Ca 8 minuten later nadat we zijn ingestapt, zijn we op de top. Van daaruit lopen we naar het observatorium. Om daar te komen lopen we over lange trappen. Ook hier maken we weer veel foto’s. Ook bekijken we het weer station.

Voor het eerst in onze vakantie zagen we een Canadeese vlag in top. tot nu toe hadden ze alleen nog maar halfstok gehangen.

Ruim voordat onze vakantie begon hadden wij al naar de webcam zitten kijken naar het uitzicht vanaf Sulpher Mountain.
We hadden dan ook besloten om de webcam op te zoeken.

Het werd tijd om naar beneden te gaan, de kabelbaan zou binnen een kwartier stoppen.

Beneden aangekomen moesten we even wachten op de taxi die een paar Engelsen uit de bus voor ons besteld hadden. We waren eerst van plan geweest terug te lopen, maar de afstand bleek een stuk groter dan we dachten. Op weg terug naar het hotel stopte de taxi bij een tuin in de stad. Daar zagen we een Wapiti die in de tuin stond te grazen. Zijn kop was omlaag en de taxichauffeur probeerde hem omhoog te laten kijken door op zijn deur te slaan en te roepen. De Wapiti graasde echter onverstoorbaar verder.

19.15 Eten bij McDonalds.
‘s Avonds bij het zwembad van het hotel zitten praten met Mark, Ester, Han, Erica (in het zwembad) en Paul.

Dag 15 Banff – Jasper (24-9-2001)

6.45 Opgestaan.
7.00 Koffers buiten de kamer.
8.30 Vertrokken uit Banff naar Jasper. Het weer is uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar (14 graden te warm).
We maken vandaag een aantal stops. Langs de weg zien we weer Wapiti’s, berggeiten en Gemzen. De eerste stop is bij Castle mountain(hier),

daarna bij Crowfoot glacier(hier).

Verder naar Peyto lake (hier). Volgens Paul het mooiste meer van Canada. Het klopt nog ook. En dat in een land met meren als Lake Moraine en Lake Louise.

Door het mooie weer besluiten we te gaan picknicken in plaats van binnen te zitten. Bij een rustplaats kopen we snel ons eten en na 25 minuten rijden kwamen we bij een snelstromend riviertje waar we heerlijk gegeten hebben. Heel hoog boven ons op een steile bergwand zagen we een stel berggeiten.

Na het eten rijden we verder naar the Columbia Icefields. Onderweg stoppen we nog even voor het uitzicht.

Als we bij het bezoekerscentrum(hier) aankomen, kunnen we even onze benen strekken,

alvorens we overstappen in een shuttlebus…..

die ons hoog op de berg naar de Snowcoach brengt. Dat is een vervoermiddel waarvan er maar enkelen op de wereld zijn en die speciaal voor de tocht over de gletsjer gebouwd zijn.
Na een langzame rit van 15 minuten over het ijs kwamen we aan op de hoogte van 200m op de Athabasca Gletscher.
Bovenop hebben we smeltwater gedronken. Het was uiteraard ijskoud en het smaakte nog niet verkeerd ook. Je moest wel veel moeite doen om te drinken want het was er spekglad. We hebben een half uur over het ijs gelopen en uiteraard onszelf in dit prachtige decor laten vereeuwigen.
Het water van de gletsjer loopt in drie verschillende rivieren naar 3 verschillende zeeën. De noordelijke ijszee, de Atlantische en grote oceaan.

Na 1.5 uur komen we weer terug bij de bus.

We rijden langs de Athabasca rivier, en stoppen nog even bij de watervallen.

bijna iedereen gaat raften over de Athabasca rivier. We stappen met zijn allen in een groot vlot en zakken de rivier af. Er zijn stukken waar het behoorlijk snel gaat en wisselend worden dan op de ene en dan op de andere kant van de boot de mensen nat. Maar erg gevaarlijk wordt het niet. We kunnen zelfs gewoon fotograferen. Alleen toestel even opbergen als er een versnelling aankomt. 1.25 uur later worden we 5km verder op weer door de bus opgehaald.

We reden naar een soort motel, de koffers stonden al op de kamer.
Om 18.30 spraken we met de hele groep af in het restaurant naast het motel. Gezellig gegeten met de Nederlanders die ook het eerste deel van de reis bij ons waren.
Na het eten gingen we terug naar de kamer. Daar hebben we nog een paar leuke series gezien op tv voor we gingen slapen.

Dag 16 Jasper – Whistler (25-9-2001)

Vroeg opgestaan voor weer een prachtige dag.

Als je naar Mount Robson gaat, met 4000 km de hoogste berg in Canada, zie je hoogst waarschijnlijk de top niet want die is 2/3e van het jaar gehuld in de mist. Ook hier hadden wij weer mazzel, want de top schitterde in de zon. Onderweg zijn we trouwens 2 keer gestopt om vanuit de bus naar een kudde wapiti’s te kijken en we zagen ook nog twee elanden en zelfs nog een wolf.

Tussen de middag gaan we weer picknicken. Deze keer op een hele bijzondere plaats, een plateau boven een oude vulkaan-krater(Spahats Creek).

Anders dan de vorige dagen maken we vandaag eigenlijk gewoon een lange vermoeiende reis met wat stops onderweg.
Op 10 km van ons einddoel beginnen we op te letten, want hier worden regelmatig beren gezien. En we hebben geluk, want dichtbij het hotel zien we dan eindelijk langs de kant van de weg een zwarte beer. Helaas krijgen we niet echt tijd voor een foto, want de beer schrikt van de bus en is in no-time verdwenen.
Sun-peaks is een wintersportplaats in wording die een beetje Oostenrijks aan doet. Overal zijn ze bezig met de bouw van hotels.
We worden opgewacht door Nancy Greene, een voormalig Olympisch kampioen skiën. Zij is de gastvrouw en naamgeefster van ons hotel.
Nadat we zijn aangekomen lopen we naar het dorp om onze beerwaarneming op te schrijven in het boek. De eigenaar van de winkel verteld ons dat er rondom het dorp ongeveer 25 beren leven. Gelukkig zei hij zaten daar geen Grizzlies tussen. Hij liet ons het verschil in pootafdruk zien en inderdaad, die kun je maar beter niet tegenkomen.
Terug in het hotel waren er een aantal opties. Zo was er een indiaan die een show gaf, maar toen we de collectebus rond zagen gaan besloten we, Nederlanders die we tenslotte zijn, niet naar binnen te gaan. In plaats daarvan namen we een duik in het aanwezige bubbelbad.

Dag 17 Sun Peaks – Whistler (26-9-2001)

De volgende dag weer vroeg vertrokken.

Nancy Greene zwaait ons uit. We krijgen haar foto van haar die ze terplekke ondertekend. Wij kennen haar dan wel niet, maar het is een leuk gebaar.

Weer een lange busrit.

Tussen de middag stoppen we in Lillooet, waar we een uurtje de tijd hebben om te lunchen. Het miezert zacht en er is niet veel te doen.
Het enige openbare toilet zit in een museum. Dus gaan we dat museum in en lopen we quasi geïnteresseerd langs de gebruiksvoorwerpen van begin vorige eeuw.

Na deze stop rijden we door een aantal indianenreservaten. Normale huizen, het enige dat opvalt is de grote hoeveelheid “autowrakken” voor de deur. Volgens Paul doen ze er niets mee, maar zijn het slechts verzamelaars. Anders dan de Amerikaanse indianen die ik heb gezien hebben ze ook geen souvenirwinkeltjes, maar willen ze alleen met rust worden gelaten.

We rijden langs een rivier met een wel hele sombere aanblik. Hij is namelijk vergeven van de dode zalmen. Overal waar je kijkt zie je ze dood liggen. Toch wel erg zonde, (Al houd ik niet van zalm) al is het puur natuur want ze worden niet ouder dan 4 jaar. Ze worden geboren in de kreken hier en gaan dan naar de zee. Daar blijven ze 2 jaar waarna ze terugkeren naar hun geboortewateren om te paren en daarna te sterven.

Rond 16:00 komen we aan in ons hotel in Whistler.
Onze kamer is wel erg luxe. Zo staat er een compleet gedekte tafel voor 4 personen en is er een open haard.
Als we weer beneden komen is iedereen het er over eens, hier zouden we nog wel een weekje kunnen verblijven.

We krijgen een lopende rondleiding door het dorp, ook heel erg wintersportachtig, terwijl het zachtjes miezert. Wat wel jammer is, want het uitzicht is ook een stuk minder met die laaghangende bewolking.
Hierna gaan we lekker steak eten bij The Keg.
Als we bij het hotel terugkomen zoeken we het bubbelbad en het zwembad weer op.

Dag 18 Whistler – Victoria (27-9-2001)

Het scheelde niet veel of we waren inderdaad in het hotel (of in ieder geval in Whistler) gebleven. We zaten lekker wat te drinken in de woonkamer tot ik opeens iedereen in de bus zag stappen. Toen begrepen we dat de vertrektijd niet 8:15 maar 7:15 was.

Vandaag vertrekken we met de boot naar Victoria op Vancouver Island(Horseshoe bay -> Nanaimo).
Onderweg naar de boot, stoppen we bij de Tantalus Range Lookout.

Op het eiland bezoeken we een indianendorpje. We krijgen een rondleiding waarbij we o.a. langs een rivier lopen. Hier zien we hoe Zalmen in heel ondiep water met de ruggen boven het water zich een weg naar hun geboortegrond banen.

Onderweg naar het hotel in Victoria, Vroeg Paul wat we wilden met Whalewatching. Eigenlijk staat dat voor morgen op het programma, maar volgens onze reisleider is het beter om vanavond al te gaan. Wij zijn geen Duitsers, dus we hebben er geen probleem mee. De Duitsers zouden nl. gewoon volgens het programma morgen gaan (houden niet zo van veranderingen in schema’s). Naar later bleek zouden ze nog geen vin te zien krijgen. Dus waren wij extra blij.

Het wordt een onvergetelijke tocht. Na ongeveer 1,5 uur varen minderde de boot vaart en meldde de kapitein dat we er waren. We hadden al wel dolfijnen gezien, maar daarvoor werd niet afgeremd. De kapitein laveerde de boot in het pad van de Orka’s die daardoor recht op ons af kwamen. We hadden ontzettend veel geluk, want het waren 3 pods (familie) die toevallig bij elkaar waren. Eén orka sprong hoog boven het water uit. Hoewel het erg koud was stond iedereen ademloos aan het dek te kijken. We volgden de laatste van de 3 groepen nog een aantal keren.

Het was al redelijk laat toen we terug kwamen en moesten nog eten, Is uit eindelijk McDonalds geworden.

Dag 19 Victoria (28-9-2001)

De ochtend staat in het teken van een stadstour en een bezoek aan de Butchart Gardens.
Onderweg raken we verzeild in een optocht van oude Mercedessen.
De Butchart Gardens werden opgericht/begonnen in 1904 door een huisvrouw wiens hobby tuinieren was. Steeds meer mensen besloten haar te helpen waardoor het nu de attractie van Victoria is.

’s Middags hebben we een cultureel uitje gemaakt. Samen met Frans het museum van Victoria bezocht. Hier een tentoonstelling over de Canadese indianen, maar ook en dat was erg leuk een tentoonstelling over het leven van de kolonisten. Daarvoor hadden ze een hele straat nagebouwd met een saloon, dokter, smid, apotheek enz.

Na het museum opzoek gegaan naar het mile zero monument. Het begin van de Trans-Canada Highway (meer dan 8000 km)

en uiteindelijk weer terug naar het hotel.

’s Avonds naar “The Old Spaghetti Factory”(hier/360) geweest om wat te eten.

Dag 20 Victoria – Vancouver (29-9-2001)

Hoewel nog niet de laatste dag van onze vakantie, vandaag begon wel de laatste dag van de tour. Vandaag voeren we terug naar Vancouver.

Daar hebben we een stadstour gemaakt. We bezochten Stanley Park(hier/360) waar we o.a. een mooi uitzicht op ons hotel hadden.

Over de Lion’s Gate bridge naar de Capilano-suspension–bridge gereden.

Nadat we daar overheen zijn gelopen, wat een wiebelige ervaring is, zijn we terug gegaan naar Stanley Park om bij het Prospect point lookout(hier/360) naar de Lion’s Gate brug te kunnen kijken.

Dankzij het feit dat het verbodsbord (Don’t feed the animals) er hoofdzakelijk voor Jan met de korte achternaam stond zaten er maar liefst 7 wasbeertjes vlak achter het hek.
Het hek stond er overigens niet voor de wasberen, maar voor onze veiligheid, het is nogal diep aan de andere kant.

In de middag hebben we met zijn zessen nog even door het centrum van Vancouver gelopen. De anderen moeten tenslotte morgenochtend vroeg al weer op weg naar huis. In de haven van Vancouver ligt zo’n beetje iedere dag wel een schip van de H.A.L. Zo ook deze keer want de “Zaandam” lag aan de kade.

Voor het afscheidsdiner hebben we even het hele restaurant moeten verbouwen. Tegen de tijd dat alle tafels aan elkaar waren geschoven stond de soep al op tafel. Na afloop nog wat wezen drinken, maar het werd niet laat want we hebben besloten om morgen met ons 6-en nog even het centrum te bezoeken.

Dag 21 Vancouver (30-9-2001)

Vandaag is de eerste dag van de verlenging. we hadden de dag ervoor besloten om nog even met zijn zessen een wandeling naar Gastown te maken.
Vanuit onze kamer blijken we een heel mooi uitzicht te hebben

Hier hebben we onder andere de steam clock gezien en het smalste huis (1,5 meter).

Op de terug weg naar het hotel een stop gemaakt bij Vancouver lookout. We hadden weer geluk, bij helder weer kun je Mount Baker zien (140 kilometer ver)

Aangekomen bij het hotel hebben we afscheid genomen van 4 medereizigers.

Daarna hebben Frans en ik nog een wandeling gemaakt.

Dag 22 Vancouver (1-10-2001)

Vandaag is onze laatste volle dag, we hebben voorgenomen om Stanley Park rond te lopen en daar onder andere Vancouver aquarium te bezoeken.
Het rondje over het eiland blijkt een flinke ronde te zijn. Onderweg heel veel gezien waar onder de Hollow Tree

Vooral het zee-aquarium was erg speciaal met zijn Beloega’s.

Vandaag heel veel gelopen en heel veel gezien, maar uiteindelijk zat het er op.

Tijdens het herbevestigen van onze vlucht kregen we een verrassing. Er was natuurlijk het e.e.a. gebeurd in de wereld de afgelopen tijd en zo bleek tijdens het telefoongesprek met de luchtvaartmaatschappij dat vlucht KL682 geannuleerd was.
Het bleek dat we niet 2 oktober, maar 3 oktober terug zouden vliegen. Frans zei dat dat niet kon omdat we het hotel maar tot de 2e hadden. KLM kon nog wel iets regelen, maar dan moesten we ipv de geplande 19:00 al om 8:00 op de luchthaven zijn, we zouden dan om 11:00 al met Alaska Air vertrekken naar Seattle en vandaar terug naar Nederland gaan.

Dag 23 Vancouver-Seattle-Amsterdam (2-10-2001)

Dus niks uitslapen vandaag, maar zo snel mogelijk naar het vliegveld. Daar bleek echter dat we voor deze vlucht geen tickets hadden. Daarvoor moesten we bij de KLM-balie zijn en die ging pas om 10:00 open.
Toen we dan eindelijk de tickets hadden moesten we nog door de douane. Bij de Canadese douane werd met ons fototoestel een foto van ons gemaakt om te zien of het wel echt een fototoestel was.

We vlogen met een klein toestel naar Seattle. Nog even een angstig uurtje aangezien er een vriendelijke man met tulband in het vliegtuig zat. Maar terroristen nemen gewoonlijk op een missie niet hun gezinnetje mee. Als alles goed ging konden we daar meteen overstappen op het vliegveld naar Schiphol, maar er was niet veel tijd meer over en we moesten nog door de Amerikaanse douane. Toen ik mijn paspoort liet zien en die man zag dat ik uit Nederland kwam ging hij vertellen over Amsterdam en dat daar hoeren werkte die je voor het raam kon zien zitten.
Gelukkig bleef het toestel wachten zodat we uiteindelijk erg snel op weg waren naar Schiphol.