Vorig jaar al afgesproken om dit jaar samen met mijn neef de FOX-singlereis naar Costa Rica te maken. We hebben deze reis geboekt op de vakantiebeurs (januari 2010) en niet alleen omdat je daar aan het rad een korting op de reis kon winnen. Het werd trouwens een mooie korting van € 175,00. (januari 2011 zijn we weer geweest om de volgende reis te boeken).
We wilden ook weten wat nu de beste tijd was om te gaan. Een Nederlandse vertelde dat de beste tijd lag tussen december en april, maar omdat we eigenlijk in oktober met vakantie wilden gaan vroegen we het nog eens aan wat later bleek een Costa Ricaanse vrouw. Die vertelde echter ook dat van december tot april de beste periode was.
En dus togen we weer naar de Fox-stand waar we de reis naar Costa Rica en Nicaragua, met de sneeuw nog in de Nederlandse straten, boekten voor 29 november 2010. Het duurt dus nog even, maar dat is niet erg zo heb je een hele lange voorpret.
Uiteindelijk was het dan 28 november in de middag ben ik met mijn neef naar Hoofddorp gereden. We hadden een nacht in het Courtyard Marriot besproken zodat we ‘s morgens op tijd op Schiphol zouden zijn. Helaas kunnen we geen gebruik maken van de pendelbus naar Schiphol, want die gaat zo vroeg (5:00) nog niet.
‘s avonds hebben we om alvast wat van de sfeer te proeven in een Zuid-Amerikaans BBQ-restaurant gegeten. Na het eten hebben we aan de bar alvast getoast op het goede verloop van de vakantie.
Dag 1 Schiphol – San Jose(29-11)
Vandaag om 4:20 opgestaan, want we wilden de bus van 5:19 hebben. Het was gelukkig iets minder koud dan gisteren, want het is niet echt handig om in je winterjas aan te komen in Costa Rica en die nog de hele vakantie mee te zeulen. Met 2 grote koffers in een afgeladen stadsbus was ook niet echt comfortabel, maar om 5:40 stonden we in Schiphol bij de incheckbalie van Iberia.
Eerst de vlucht naar Madrid met zo’n 40 minuten vertraging en daarna de vlucht naar San José, ook weer met zo’n 40 minuten vertraging.
Op de korte reis naar Madrid krijg je niet veel bijzonders, dat was me wel bekend, maar ook op de lange reis naar Costa Rica was niet veel te beleven. Ik heb met meerdere maatschappijen gevlogen waar je de hele reis eten en drinken krijgt en soms ook nog eens je eigen schermpje voor je hebt met film, spelletjes, muziek en zelfs taalcursussen. Dit alles is niet te vinden bij Iberia (misschien na de fusie met British Airways). In plaats daarvan 3 kleine schermpjes met 2 films en maar 2 keer een maaltijd met wat te drinken op een vlucht van meer dan 13 uur.
De landing was ook geen onverdeeld genoegen. Tot vlak voor de landing zagen we beelden van buiten het vliegtuig, maar opeens werden deze beelden uitgezet en maakten we een doorstart. Wat er precies aan de hand was, we zullen het nooit weten, maar er zijn mensen die beweren dat er op het moment van landing nog een klein vliegtuigje op de baan stond.
Na de landing werd ons vliegtuig ergens aan de zijkant geparkeerd en moesten we overstappen op een bus, we konden niet anders dan overstappen, er stonden veel militairen en politie om ons heen.
Het duurde even voor we door de douane waren, maar buitengekomen bleken onze koffers al van de band te zijn gehaald en maakten we kennis met Davor, onze reisleider voor deze trip. Daarna reden we in een voor ons 20en wat krappe bus met een wat onwillige chauffeur naar het Grand Hotel Costa Rica. Davor beloofde ons voor morgen een ruimere bus en een betere chauffeur.
We hadden een lange reis achter de rug, maar wilden nog wel wat eten. Davor bracht ons naar het newscafé.
Dag 2 San Jose (30-11)
Door de jetlag heb ik maar zeer kort geslapen. Om 5:45 ben ik uit bed gegaan om te douchen (met koud water). Na het lekkere ontbijt hebben we gepind. Ik had op Schiphol al $ 200,00 gepind, maar wilde nu ook Colones hebben. Betalen in Costa Rica kan hier zowel met Amerikaanse dollars als met de Colon. Betaal je met dollars, dan krijg je Colones terug.
Om 8:30 vertrokken we voor onze eerste excursie naar de vulkaan Poas. Deze vulkaan ligt in een nevelwoud en dat hebben we geweten. Een lekkere wandeling op 3 km hoogte.
Het uitzicht volgens de info borden was veel belovend.
Wat we uit eindelijk kregen.
Na de wandeling zijn we gestopt bij een koffie-plantage. Ook hier regen en nevel, maar naar verluid wel lekkere koffie.
Bij terugkomst in San José hebben we de groep opgesplitst om wat te gaan eten (late lunch). Uiteindelijk bleken we allemaal in hetzelfde restaurant te zitten. We hadden op de berg wel een wegwerp-poncho gekocht, maar aangezien het er niet echt naar uitzag dat het op korte termijn droger zou worden hebben we de stad afgezocht op zoek naar een poncho die wat langer mee ging.
Om 17:00 werden we afgehaald door een andere gids die de stadstour door San José zou verzorgen. Na een rondje centrum en een rondje rond een standbeeld reden we naar een soort clubgebouw waar een bandje op ons stond te wachten en een lekkere welkomst cocktail.
Na een toespraak van onze gids over de Ecole Experience (Het goede doel dat wordt gesteund door Fox en ik heb gesteund door de aankoop van een mapje glimmende Colon-munten) kregen we een Merengue en een Salsa-les. Dansen blijk ik nog steeds niet te kunnen, maar het was wel heel erg gezellig en we hebben wel gelachen.
Na de dansles kregen we ons welkomstdiner in een restaurant dat alleen voor ons open was. Lekker gegeten en gezellig gepraat onder het genot van het lokale bier, Imperial. Morgen verlaten we San José.
Dag 3(1-12)
In Nederland sneeuwt het momenteel en is het koud, maar in Costa Rica is er regen. Veel regen. Er zijn niet echt grote afstanden deze reis, maar vandaag heet een reisdag. Om niet de hele dag alleen in de bus te zitten en niet te vroeg aan te komen in het hotel stelt Davor voor om onderweg een boottochtje te maken. Daar hebben we allemaal wel zin in.
Onderweg onafgebroken regen. Smalle beekjes veranderden in woest kolkende rivieren. Later bleek dat er een brug, die wij passeerden waar het water heel hoog tegen aan stond later die dag was ingestort. Gelukkig hadden ze het aan zien komen en waren er geen slachtoffers. Ook was er veel ondergelopen land te zien. Dichtbij onze bestemming stonden de huizen zelfs diep in het water.
Op een gegeven moment kunnen we niet verder. Een brede rivier stroomt over de weg en er drijven ook nog eens een paar boomstammen in. Ook de 4×4’s aan de overkant durven er toch niet doorheen, dus wagen wij het ook niet.
Een stukje terug (150meter) is een klein restaurantje waar we koffie en thee hebben gedronken. Na wat te zijn opgewarmd gingen we weer de bus in. Na 2 uur rijden werd het tijd voor de lunch. Vanwege het hoge water in de rivier en de ondergelopen huizen een stuk verder op in de straat was het restaurant gesloten. In 2de instantie wilde het voor 20 hongerige toeristen toch wel opengaan.
Het restaurant zelf was niet zo bijzonder, maar voor ons toeristen waren het hoge water en de leguanen in de boom toppen veel interessanter.
Na de lunch rijden we door naar ons hotel in Chachagua. Dit hotel is sinds mei van dit jaar gesloten geweest en wij zijn de eerste gasten. We worden opgevangen bij de receptie en krijgen allemaal een paraplu (die we heel goed kunnen gebruiken) en een zaklantaarn (Om in de omgeving op te gaan zijn er geen lantaren palen en dergelijke geplaatst).
Het hotel bestaat uit allemaal losse houten huisjes met veranda. Er zijn wat startproblemen. Zo had ik een deur die niet dicht kon en nadat dat wass verholpen kreeg ik hem niet meer open. Maar ook dat wordt verholpen, want er lopen deze eerste avond nogal wat klusjesmannen rond. Ook zijn er mensen zonder stroom en zonder water. Er was ook nog iemand met drie vleermuizen in de douche.
We wilden voor het eten nog een wandeling maken, maar we kwam niet ver, want het pad was overstroomt. Het eten in het hotelrestaurant was prima in orde. Het was deze eerste avond heel veel bedienend personeel. Na het eten nog even wat gedronken voor we ons met de zaklantaarn en de paraplu weer naar onze huisjes begaven.
2-12, Chachagua – Arenal
We hadden vandaag alle tijd om te ontbijten. Naast de ontbijttafel hadden ze in de tuin een plank neergezet en daarop hadden ze allemaal fruit gelegd voor de vogels. Die vogels kwamen dan ook al snel. Eerst was er het nodige kleine spul, maar al snel kwamen er 2 toekans op het fruit af. Verderop in de tuin zoemde een kolibri rond een bloem.
Het betalen van de hotelrekening duurde allemaal wat langer, maar Davor had ons daarop al voorbereid, dus we zaten allemaal ruim op tijd weer in de bus.
Vandaag gaan we een jungle-walk maken over een groot aantal hangbruggen die door het bladerdak van een regenwoud zijn gehangen. Helaas regent het weer en soms zelfs flink. Maar we hadden die poncho’s tenslotte niet voor niets gekocht.
Ondanks de regen is de wandeling wel erg mooi. Sommige hangbruggen zijn meer dan 100 meter lang en hangen op zo’n 45 meter boven de grond. Ze slingeren wel heel erg. Dieren zijn er, op wat verdwaalde vogels na, niet echt te zien. De wandeling duurt ongeveer 2,5 uur en ondanks de regen en het gebrek aan dieren is het toch indrukwekkend.
Na de lunch bezoeken we Baldi Hot springs. Hier hebben we een aantal uren heerlijk in afwisselend heet en warm water met bubbels gelegen. Op de achtergrond was de Arenal-vulkaan niet alleen zichtbaar, maar af en toe ook hoorbaar. Helaas hadden we hier geen camera paraat. Die lag in de kluis van het zwembad.
Om 18:30 reden we weer door naar het hotel. Het hotel ligt aan een meer bij de Arenal-vulkaan. Je zou hem van hier ook goed moeten kunnen zien aangezien het hotel “Arenal Vista Lodge” heet. Maar totdat het donker werd en je de berg helemaal niet meer zag, was hij gehuld in de wolken en ook de gloeiende sintels die van de berg zouden vallen hebben we niet kunnen zien. Maar wat we zagen, zag er wel bijzonder dreigend uit.
3-12, Arenal – Granada
6:00 ontbijt en 6:30 weer vertrokken. Eerst rijden we langs het Arenal-stuwmeer dat 32 km lang is. Het ligt hier niet echt in een stabiele omgeving. Naar mate we aan het einde van het meer kwamen verscheen er blauwe lucht en kwam af en toe de zon tevoorschijn.
Op de koffieplaats is het dan eindelijk zonnig en warm. Tijdens deze stop hebben we ook de gekregen douaneformulieren ingevuld. We gaan nl. vandaag de grens over naar Nicaragua.
In Liberia wisselen we bij een winkelcentrum van bus. We krijgen een nieuwe Nicaraguaanse bus met een nieuwe chauffeur. Onze eigen bus mag Nicaragua niet in.
Ver voor de grens staat er al een hele lange rij vrachtwagens. We halen ze in en proberen ons bij tegenliggers weer tussen de rij wachtende vrachtwagens te proppen. Soms zelfs diagonaal.
Bij de grens rijdt een vrachtwagen ons tegemoet en hij wil niet van wijken weten. We kunnen geen kant op. Hij negeert de politie-agent die hem achteruit stuurt. Met zichtbare tegenzin gaat hij nu toch achteruit, maar ziet daarbij een fietsend kind over het hoofd. Davor schreeuwt naar hem en hij stopt. Als hij uit de weg is komen er meerdere agenten op hem afgerend.
Bij de grens staat het standbeeld van Sandino en naast hem staan 2 vlaggen. De blauw-witte van Nicaragua en de rood-zwarte van de F.S.L.N. de partij van Daniel Ortega (de president). Al met al kost de grens ons zo’n 2 uur.
De grens van Costa Rica zijn we zo over, maar bij de grens van Nicaragua staat een lange rij. Davor heeft al onze papieren verzameld en gaat er voor zorgen dat we niet zo lang hoeven te wachten. Wij wachten in de warme zon bij de bus.
Nicaragua is een stuk armer dan Costa Rica, maar de autoweg valt mij 100% mee. Op dit moment is het land politiek stabiel, maar dat kan veranderen als Daniel Ortega volgend jaar zijn derde termijn opeist. (Volgens de grondwet zijn namelijk maar 2 termijnen toegestaan).
Op iets meer dan een uurtje van de grens ligt Granada. Een stadje zoals zovelen in Midden- en Zuid-Amerika. Het is wel een erg mooi hotel. Er is een klein zwembad en het bevindt zich in het centrum van Granada.
Nadat we onze koffers op de kamer hebben gezet zijn we even het stadje in geweest om iets te drinken en daarna weer terug gelopen om ons te verzamelen voor het diner. Davor had een aantal restaurantjes aangewezen en in 1 ervan zijn we met een groep wezen eten. Hoewel totaal geen combinatie hebben Frans en ik bij het eten Flor de Cana gedronken. Was prima te doen.
Na het eten terug gegaan naar het hotel.
4-12 Granada
Er waren een aantal optionele excursies in Granada maar volgens Davor stelden ze niet veel voor. Veel geld voor weinig. Hij raadde ons 1 bepaalde excursie aan die wel de moeite waard was en slaagde er in ons allemaal te overtuigen.
Eerst ‘s ochtends heerlijk ontbeten. Daarna zijn we met weer een andere gids en bus naar de vulkaan Masaya gereden. Dit is een actieve vulkaan waar de auto’s met de voorkant richting de uitgang moeten parkeren. We krijgen een blaadje met waarschuwingen over wat te doen als het stenen begint te regenen en het advies om dat juist niet te doen van de gids. Onder de auto is niet de beste oplossing. Rennen naar de bus en maken dat je weg komt.
Eerst passeren we grote hoeveelheden gestolde lava. We rijden tot vlak bij de rand van de krater. Indrukwekkend gezicht die hele diepe krater waar de gassen uit omhoog borrelen. In de krater zijn vele mensen geofferd. Eerst door de indianen die op deze manier de heks in de berg rustig wilde houden, later door de spanjaarden en weer later door dictator Somoza. Volgens de amerikanen was hij een klootzak, maar dan wel hun klootzak, want hij was nogal pro-amerikaans.
Sinds niet zo lang geleden een Duitser zelfmoord pleegde door in de krater te springen is de activiteit weer toegenomen.
Er was ook een trap naar boven, maar dat was geen pretje vanwege de gassen. Helemaal boven konden we niet lang genieten van het overigens prachtige uitzicht want de lucht sloeg op onze longen en we liepen flink te hoesten.
Ik verloor/offerde mijn pet aan de krater, dus we moeten nog even afwachten wat hier de gevolgen van zijn.
Voor het vulkaan-park verlieten zijn we nog even het visitor center ingelopen waar een tentoonstelling was over de Masaya en vulkanisme in het algemeen.
Hierna bezochten we de plaatselijke markt. Het was een drukke markt en ook best gezellig, maar niet echt bijzonder. Van het meeste eten dat er lag kreeg je niet direct trek. We zijn langs het drukke busstation gelopen en hebben bij een tentje een collaatje gedronken en zitten wachten tot we ons weer bij de bus moesten melden.
Na de markt hebben we geluncht op de top van een krater met een prachtig uitzicht op het kratermeer. In de verte zag je Granada liggen in de zon. Het eten was niet bijzonder. De salade vooraf zag er niet best uit, maar de steak smaakte wel. Eten op een houten plank met daarop een hete ijzeren schotel waarop de jus nog spatte was niet echt van gevaar ontbloot met zoveel mensen die geen kant op konden.
Na de lunch verder met de excursie. Op het programma stond een bezoek aan een pottenbakkerij. Dit bezoek was niet bijzonder, maar in verband met het reisverleden van een paar groepsleden wel bijzonder grappig. Allereerst kregen we uitleg over hoe pottenbakken in zijn werk ging (een unieke ervaring;-)) en mochten we het verschil voelen tussen een gepolijste en een ongepolijste pot. Via een praatje bij de oven het onvermijdelijke winkeltje in. Hierna werden we teruggebracht naar ons hotel.
We hebben die middag nog een stuk gelopen door Granada, o.a. naar de haven. Er was niet veel te zien bij de haven. Bovendien stikte het van de muggen. Onderweg zagen we ouders die apetrots naast hun zoon of dochter liepen die gekleed gingen in een toga. Aan de leeftijd van de kinderen te zien waren ze afgestudeerd aan de middelbare school.
‘s Avonds zijn we voor het eten weer naar de voor het verkeer afgesloten straat in het centrum gegaan. Hier bevinden zich allemaal restaurantjes en barretjes. We hadden trek in pizza, maar het enige pizza-restaurant dat we konden vinden was er 1 die juist door Davor was afgeraden. Dus werd het maar weer een typisch Costa Ricaans restaurant. In de verte dreigde er een onweer, maar het bleef gelukkig droog. Dat kwam wel van pas, want binnen was nergens plaats.
Na het eten zijn we naar een cocktailbar gegaan. Het was feest in Granada. Overal feestelijk geklede mensen en overal muziek op straat. Naast ons terras was een feest met een bandje. Het was weer een hele gezellige avond.
5-12 Granada – Leon
Om niet te vroeg in Leon aan te komen zouden we vandaag pas om 11:00 vertrekken. We hadden alle tijd om lekker te ontbijten. Er kwamen 2 mensen uit de groep bij het ontbijt met een nogal vervelend verhaal. Zij waren 2:00 bij de haven overvallen door 3 mannen en beroofd van o.a. haar paspoort. Toen Davor kwam is hij meteen met hen naar de politie gelopen om aangifte te doen. Wij hebben ondertussen zitten wachten. Voor we vertrokken nog taart gegeten vanwege de jarige in de groep.
Ondanks alles reden we toch nog redelijk op tijd weg uit het hotel. Eerst zijn we even langs het politiebureau gereden om voor de ambassade benodigde papieren op te halen. Om de tijd te doden zouden we naar het kratermeer gaan om te zwemmen. Maar toen we daar waren zag het er niet echt aanlokkelijk uit. Het strand was totaal verdwenen en het meer nodigde ook niet uit. Ik ben lekker op het terras blijven zitten. Voor we weer weg gingen heeft Ciska nog geprobeerd om haar piñata kapot te slaan, maar dat ding leek wel van schokbeton. Toen ze het ding dan eindelijk open had bleken de snoepjes de moeite niet echt waard te zijn geweest.
Voor de lunch hebben we het restaurant van gisteren nog een keer bezocht. Na het eten was het nog 3 uur rijden naar Leon. We reden o.a. Door Managua, de hoofdstad van Nicaragua.
Aangekomen in Leon bleek Hotel Europa nog een eind lopen van het centrum te liggen. Onderweg naar het restaurant staken ze vuurwerk af in de straten. Het leek op het eerste gezicht geen prettige plaats, alles was donker.
Volgens Davor is er in Leon niet echt veel te doen. Hij raadt ons zelfs niet 1 excursie aan die de moeite waard is. Het is allemaal naar verhouding veel te duur en bovendien zien we alles ook nog in Costa Rica vele malen mooier. Het restaurant dat hij uitkiest bevalt niet iedereen en een aantal vertrekt dan ook. Er was harde muziek en niet veel sfeer.
Na het eten volgen we Davor weer terug naar het hotel.
6-12 Leon
‘s ochtends maken we lopend een stadstour door Leon, dat er overdag toch beter uitziet. We bezoeken de Kathedraal waarvan we op het dak een mooi uitzicht over de omgeving hebben.
We kunnen van hier de omliggende vulkanen duidelijk zien liggen. Een aantal van deze vulkanen zijn nog actief.
Nog een paar Kathedralen bezocht en we bleven ook nog even stilstaan bij een muurschildering die de revolutie weergaf. Na een drankje is een deel van de groep naar een hotel gegaan om te zwemmen. Ik ben met een paar anderen nog verder het stadje in gegaan.
Na de wandeling nog wat gegeten en daarna een beetje rondgehangen bij het hotel, want er is hier inderdaad niet echt veel bijzonders te doen. We hebben ons zelfs afgevraagd waarom Leon in het programma zat. Maar aan de andere kant is Nicaragua toch wel een belevenis en zo’n land waar je dan in ieder geval weer een vinkje bij kan zetten dat je er bent geweest.
‘s avonds hebben we gegeten in het zelfde restaurant waar de andere groep gisteravond had gegeten. Daar was het best gezellig omdat je in een soort binnentuin zat.
In verband met het vroege vertrek de volgende dag zijn we op tijd weer terug gegaan naar het hotel. Morgen wacht een lange reisdag terug naar Costa Rica.
7-12, Leon – Rincon de la Vieja
We zijn al om 4:00 opgestaan en de koffers moesten al om 4:30 bij de bus staan. Om 5:00 zijn we al vertrokken en 2 uur later hebben we bij een benzinepomp ontbeten.
Om 10:30 stonden we bij de grens van Nicaragua. We hebben onze paspoorten aan Davor meegegeven en zijn daarna zelf de taxfree-winkels ingegaan. Hier hebben we gebruik gemaakt van een mooie aanbieding Flor de Caña. 5 flessen, voor de prijs van 4 in totaal voor $36,00.
Ongeveer 3 kwartier later kwam Davor naar buiten met een douane-ambtenaar. Na het oplezen van onze naam kregen we ons paspoort terug en mochten we de bus weer in. 2-300 meter verder moesten we de bus weer uit, want we moeten met onze koffers lopend over de grens. De bus gaat niet mee over de grens. Het eerste stuk lopen naar de grens viel mee, maar daarna moesten we nog een behoorlijk stuk lopen voor we bij de bus kwamen. Hier stond Jimmy al op ons te wachten.
Hier moesten we ook eerst weer een formulier invullen, dat hebben we al wachtend in de rij gedaan. En toen konden we rond 12:00 uur eindelijk weer op pad. Totaal hebben we er dus zo’n 1:30 uur over gedaan.
Onderweg nog even broodjes gehaald bij Musmanni. De laatste 5 km naar het hotel gingen over een onverharde weg. Tijdens de rit over de onverharde weg kwamen we een andere bus met Fox reizigers tegen. Deze reizigers, vertelde Davor, deden mee aan een opname van het nieuwe door RTL uit te zenden programma “Wie is de reisleider?”. Even later kwam de cameravrouw bij ons aan boord om wat mooie plaatjes van hun bus te maken vanuit de onze.
We kwamen gelijktijdig aan. Na het welkomstdrankje hebben we onze koffers op de kamer gezet (een houten rijtjeshuis) en ons weer gemeld bij Davor voor een rondleiding over het terrein. De rondleiding gaat o.a. Over hangbruggen die door de jungle achter het hotel lopen. We zien hier een neusbeer. Meer ook niet, maar de hangbruggen maken dan ook nogal wat herrie zo met zijn 20en.
Tussen de jungle en het hotel in ligt nog een kunstmatig meertje. Hierin bleek een krokodil te zwemmen die af en toe op het veldje vlak achter mijn kamer lag te rusten. Hij zou semi-wild zijn, maar toch.
Na de zonsondergang, waar we helaas iets te laat komen, want de zon was net een paar minuten geleden onder gegaan, zijn we naar het restaurant gegaan voor het diner. Hier bleek ook de andere groep inclusief cameraploeg aanwezig.
Na het eten hebben we, terwijl de RTL-groep een salsa- en merengue-wedstrijd gehouden en hebben wij hierom flink gelachen en de aan de grens gekochte rum, met cola van de bar, zitten drinken.
(In de voorlaatste aflevering ben ik 4x duidelijk in beeld geweest, bij elkaar toch wel bijna een hele seconde.)
8-12, Rincon de la Vieja
‘s ochtends zijn we (Frans, Ellen en ik) al vroeg op pad gegaan (5:00) om een jungle-wandeling te maken. Eerst zijn we in het donker over de hangbruggen gelopen terwijl de brulapen hun naam eer aan deden. We zagen er niet 1, maar ze brulden voor 10. Aan het einde van de hangbruggen, die toch nog wat te lawaaierig waren, stond een boom waar een aantal toekans in zaten.
Rond 7:00 zijn we terug gegaan voor het ontbijt. Hierna werden we opgehaald voor een prachtige rij toch per paard van 3 uur, langs 3 watervallen naar een prachtige Spa midden in de jungle. Er ging een gids mee.
De Spa had een aantal faciliteiten. Zoals een sauna met aardwarmte, een modderbad (met koud water afspoelen) en diverse zwembaden met diverse temperaturen en de apen die erboven in de boom hingen. Na de sauna, het modderbad (en het drogen van de modder in de zon) en het afspoelen van de modder met ijskoud bergwater, hebben we nog lekker geluncht in het restaurant.
Er waren verschillende manieren om er te komen, wij zijn te paard gegaan, maar er waren er ook die hebben gelopen. Na het eten gingen we allemaal met de tractor terug naar het hotel. Dat was een mooie rit van 30 minuten over zeer steile zandpaden.
Iets na 16:00 zijn we alvast naar de Sunsetbar (in aanbouw) gelopen om vandaag niets van de zonsondergang te hoeven missen. Het was dan ook een prachtige en gezellige zonsondergang.
Het laatste stuk leek de zon wel omlaag te vallen, zo snel ging het.
9-12, Rincon de la Vieja – Quepos
Ik ben weer erg vroeg op pad gegaan om nog een junglewalk te maken(samen met Ellen). Deze keer hebben we de hangbruggen gemeden en wel een hoop dieren gezien(en zij ons) waaronder de apen.
Na 2,5 uur rijden zijn we om 10:00 gestopt voor de koffie. Davor had een verrassing voor ons en die verrassing bleek te bestaan uit een grote boom achter het restaurant. In deze boom zaten vele grote ara’s en er was ook een hele mooie Toekan te zien.
‘s Middags passeerden we de brug vanwaar je de vele krokodillen in de diepte beneden zou moeten zien liggen. We zijn hier niet gestopt omdat we volgens Davor op de tocht die we zo dadelijk gingen maken meer dan genoeg krokodillen te zien zouden krijgen. We gingen namelijk meteen hierna een boottocht over deze rivier (de Tarcoles) maken.
Ook hier kregen we nog te maken met de gevolgen van het noodweer. Het bezoekerscentrum waar je o.a. souvenirs kon kopen, was compleet in de rivier verdwenen. In plaats daarvan stonden nu een paar party-tenten. De loop van de rivier is zelfs 30 meter opgeschoven. Dit was ook niet bevorderlijk voor het spotten van enorme hoeveelheden krokodillen.
Toch zagen we er behoorlijk wat en ze waren ook behoorlijk van formaat. De grootsten waren toch wel zo’n 4,5 meter. De gids lokte er één, een iets kleinere dat wel, op een zandbank en liet hem een stuk kip uit zijn hand eten. Dat ging goed, maar we begrepen dat het bij hem ook een keer fout was gegaan. Toen Davor hem ook een stuk kip wilde voeren verdween hij vreemd genoeg snel weer in het water.
Voor dat we naar het hotel, Villa Tecca, in de buurt van Quepos gingen kregen we eerst nog een rondleiding door de omgeving. Davor liet o.a. Alle restaurantjes zien waar we ‘s avonds konden eten. Er was één zeer bijzonder restaurant bij met een prachtig uitzicht bovenop een berg en dat leek alsof er een groot vliegtuig in was geland. Ook liet Davor ons zien waar we morgen moesten zijn.
Het hotel hier bestaat uit allemaal 2 onder 1 kap die zijn verbonden d.m.v. Lange trappen. En je mag hier je koffer zelf naar je kamer dragen dus…. Frans en ik hebben samen 1 zo’n huisje. Het was wel grappig dat de tussendeur open bleek te kunnen. Dat was toch gezellig.
Een aantal mensen van de groep zijn nog weg geweest om wat te eten, maar ik was moe en bleef in het hotel samen met nog een aantal. Toen ik wat te drinken bestelde kreeg ik 2 drankjes. De ober zei dat het de hele avond happy hour was. We hebben dus aardig wat dubbele drankjes op, al zat de alcohol van 1 glas waarschijnlijk in 2 glazen.
Daarna zijn we terug gegaan naar onze kamer. Daar hebben we voor het eerst wat t.v. Zitten kijken onder het genot van de rum uit Nicaragua.
10-12, Manuel Antonio Natuurpark
Villa Teca verstaat onder een continental breakfast 2 sneetjes toast, met een cupje jam en een cupje boter dat al even over de datum is(maanden). Niet best dus.
8:00 waren we al in natuurpark Manuel Antonio. We nemen geen gids hier, want die zijn nogal duur. Waarschijnlijk door de grote verrekijkers die ze meedragen.
Niet lang nadat we binnen kwamen zagen we al aapjes en luiaards in de bomen. Je moest wel goed zoeken. Toen we even op een bankje uitrustten en iemand een stroopwafel aanbood verscheen er onmiddellijk een wasbeer ten tonele. Toen vonden we dat nog vreemd, maar later bleek dat er echt heel erg veel rondliepen en dat ze er niet voor terugdeinsden om de tassen onder je vandaan te stelen als ze dachten dat er iets eetbaars in zat.
Nadat we op het strand wat hebben gerust, hebben we een wandeling naar een uitkijkpunt gemaakt. Het was een mooie wandeling en door het bladerdak boven ons hadden we niet veel last van de regen. Het natuurpark was door de orkaan die hier in november had gewoed behoorlijk beschadigd en overal in het park waren ze bezig met herstelwerkzaamheden.
Aan het eind van de wandeling was het plan om nog wat op het strand te zitten, maar het weer was er niet echt geschikt voor en bovendien moest je constant je spullen in de gaten houden vanwege de wasberen.
Daarom zijn we maar teruggelopen naar de uitgang. We hadden bij een restaurant afgesproken om vandaar naar de haven te worden gebracht voor een tocht met een Catamaran. Gelijk maar gebruik gemaakt van de gelegenheid om daar iets te eten en drinken.
Tijdens de mooie tocht over de stille oceaan met de catamaran waren de fruitsappen (al dan niet met rum of wodka) inbegrepen. Dus daar hebben we wel even gebruik van gemaakt (Hollanders zijnde). Onderweg zagen we in eerste instantie veel dolfijnen en toen de gids daar uitleg over wilde geven lukte dat maar moeizaam omdat er opeens walvissen in het zicht kwamen. Zeer spectaculair. Het waren twee bultruggen die af en toe boven water kwamen en dan inademde en langzaam weer onder water verdwenen. Dit was zeer uitzonderlijk volgens de gids, want het walvisseizoen was al even voorbij. Ook de zeer laag over de zeespiegel vliegende pelikanen (The Costa Rican Airforce) waren zeer bijzonder om te zien.
Halverwege maakten we nog een stop voor de snorkelaars onder ons. Toen ze weer aan boord kwamen was er een BBQ. Op de terugweg nog even genoten van de ondergaande zon en van de vele prachtige fregatvogels en andere bijzondere vogels.
Terug bij het hotel hebben we in de bar nog wat zitten drinken. Omdat we met zijn vieren waren was het weer de hele avond happy hour.
11-12, Manual Antonio – Dominical
Na de ervaring van gisteren hebben we het ontbijt in het hotel maar overgeslagen. In plaats daarvan hebben we onderweg, nadat we eerst ergens geld hadden gepind, broodjes gegeten bij Musmanni.
Om 11:00 ging een deel van de groep, waaronder ik dus niet (iets met hoogtevrees), canopying. In plaats daarvan heb ik met een paar anderen in de omgeving nog een wandeling gemaakt. Maar ook hier waren veel paden onbegaanbaar vanwege het noodweer. Wel hebben we hier nog een aapje, vlinders, vogels en vooral veel mieren gezien. Terug hebben we nog wat gegeten en gedronken terwijl we hebben gewacht op de anderen.
Na afloop zijn we doorgereden naar ons één na laatste hotel. Hier werd de groep opgesplitst aangezien er in het eigenlijke hotel naar zeggen te weinig ruimte was vanwege verwoestingen i.v.m. het al eerder genoemde noodweer. 12 personen bleven in het Villas Rio Mar en 8, waaronder ikzelf, werden een half uur rijden verder afgezet in een soort weghotel (Nido del Halcon). Wel met zwembad. We zijn nog even naar het strand gelopen, maar het bleek dat dit in een natuurpark lag en dat je dus moest betalen om de zonsondergang te zien.
Ter compensatie van de splitsing kregen we van Fox een diner aangeboden in het resort. Dus weer een half uur in de bus terug naar het resort, waar trouwens de voertaal wel Nederlands leek. Het eten was wel erg lekker. Na het eten weer terug naar het hotel. Dus voor de 3e keer vandaag een half uur rijden.
Onderweg nog even gestopt voor het inslaan van wat hapjes en drankjes. Aangekomen bij het hotel bleek er een karaoke aan de gang, het was erg druk en niet alleen met hotelgasten.
12-12, Corcovado
We werden om 6:30 opgehaald door de bus. Hier hadden wij dus mazzel, want de rest zat dus al een half uur in de bus. Vandaag gaan we een boottocht maken naar natuurpark Corcovado. In de haven krijgen we eerst een ontbijt.
Eerst voeren we een uurtje met een snelle speedboot door de mangroves naar de riviermonding. Daarna nog een uur over de woelige oceaan. Onder leiding van een gids zijn we daarna door het regenwoud gelopen. Onderweg naar de waterval, het einddoel van de tocht, zijn we 2 keer de rivier overgestoken door het ijskoude snelstromende water. Aan het begin van deze rivier zagen we nog een krokodil.
Nadat we wat foto’s hadden gemaakt bij de waterval zijn we dezelfde weg weer teruggelopen.
Terug op het strand hebben we geluncht. Neusbeer gezien. We hadden een prachtig uitzicht op een rotspartij in het water die vol zat met pelikanen. Na nog een wandeling over het strand te hebben gemaakt zijn we weer in de boot gestapt (Corcovado is alleen bereikbaar per boot) voor de zelfde weg terug. Onderweg zagen we nog wat dolfijnen, maar daar waren we niet meer echt in geïnteresseerd.
Wat wel heel bijzonder was waren niet de krokodillen die we nog zagen, maar de grote hoeveelheid doodskopaapjes die in de bomen langs de oever zaten. Heel grappig om te zien.
‘s avonds hebben we bij het zwembad van het hotel met zijn allen nog een feestje gebouwd.
13-12, Dominical
Vandaag rond 7 uur uit de veren. Ik had met Ellen afgesproken om een wandeling te gaan maken.
Tijdens de wandeling door 1 van de mooie parken langs de kust bij Dominical kreeg ik een SMS van Frans. Hij heeft bij het ontbijt met de eigenaar van het hotel gesproken. Die stelde voor dat hij vanavond voor een lekker diner zou zorgen voor ons. Dat leek Frans wel wat en dus spraken ze af na de vrije dag in Dominical al op tijd naar ons hotel terug te gaan.
Na een aantal uur lekker gewandeld te hebben. Weer terug gegaan naar Dominical om daar op een terrasje nog wat te eten. Zo klein als dominical is, zo aanwezig schijnt onze groep te zijn. We hadden een terras uitgekozen waar toevallig de groep van Frans net iets had gedronken en vertrokken.
Terwijl Ellen en ik daar zaten te eten, kwam een ander deel weer voorbij lopen.
Om 15:00 al zijn we weer met de bus naar het hotel terug gegaan. We waren daar nu de enige gasten en hebben ons vermaakt in het zwembad toen er een stortbui losbarstte. In het begin van de stortbui hebben we nog met een parasol in het zwembad gelegen. Toen zijn we maar gaan douchen en hebben we op de galerij gezeten.
Om 19:00 werden we geroepen voor het speciaal voor ons bereide diner. Er bleek dat hij niets te veel had gezegd. De specialiteit, de filet Mignon was inderdaad erg lekker.
14-12, Dominical – San José
Vandaag een lange busreis. Niet zozeer door de afstand(200km), maar meer door de hoge bergen waar we over heen moesten. Het hoogste punt van de reis lag meer dan 3 km hoog. Het was ook vrij koud, daar had Davor ons wel voor gewaarschuwd, maar Nederlanders als we zijn hadden we hier niet echt naar geluisterd. Nederlanders zijn tenslotte wel wat kou gewend (niet dus).
Onderweg, na een tocht door de wolken, zijn we gestopt bij een wegrestaurant waar de thee werd geserveerd in Moederdag-mokken. Apart. Had ik al gezegd dat het koud was?
We zijn ‘s middags ook nog even gestopt in de voormalige hoofdstad van Costa Rica, Cartago. Hier hebben we nog een kerkje bezocht en bij Musmanni een broodje gekocht. Had ik al gezegd dat het koud was? Toch wel zo’n 18-19 °C.
Door het drukke verkeer kwamen we 13:30 weer aan in San José. Na inchecken in het hotel zijn we in hetzelfde restaurant gaan eten waar we de vorige keer hadden gegeten.
Na een korte wandeling, o.a. over een toeristenmarkt, 50 kraampjes met dezelfde zooi. Terug bij het hotel bleek dat er wel erg veel bewaking in de buurt was en dat mensen van het hotel nogal zenuwachtig heen en weer liepen. Navraag leerde dat Laura Chinchilla, de (vrouwelijke) president van Costa Rica niet alleen aan de overkant van het hotel in het theater was, maar ook nog dat zij die zelfde avond in ons hotel een feest gaf. Helaas waren wij niet uitgenodigd. In plaats daarvan hebben wij ons verzameld voor het laatste diner en het afscheid van Davor. Weer eens gezellig met zijn 21en gegeten.
Na het eten hebben we bij het hotel nog wat gedronken en afscheid genomen van de groep die de verlenging heeft geboekt, want die gaan morgen al heel erg vroeg weer op pad.
15-12, San José – Nederland
Na het ontbijt, dat vanwege het feest van gisteravond buiten werd geserveerd, hebben we nog een stukje gewandeld door San José. Hierbij liepen we over de boulevard die met Europees geld is aangelegd. Uit dankbaarheid hadden ze hierop een beeld van Anne Frank gezet. We zijn ook over de overdekte lokale markt gelopen en hier heb ik mooie t-shirts gekocht. Hierna zijn we nog even terug gelopen naar het hotel om afscheid te nemen van Davor. Nog even geluncht in het newscafé voor we de laatste keer onze koffers hebben ingepakt.
Om 14:30 werden we opgehaald door een bus die ons naar de luchthaven bracht.
